نی نی در 21 هفتگی (الان: 32 هفته و 4 روز)

چهارشنبه 30 آذر 1390

امشب شب یلدا است. امسال هر کس یک طرف پراکنده است و فقط ما و برادر کوچیکه قرار است دور هم جمع شویم..

اما از همه مهم تر، این نی نی خوشگلم است که دیگر حسابی بزرگ شده. الان طبق آخرین سونوگرافی انجام شده (4 بعدی) درست 21 هفته و یک روزش است.

از هفته 18 طبق سونوگرافی قبلی، و هفته 17 طبق سونوگرافی آخر، حرکاتش را برای اولین بار حس کردم. تکانهای شگفت انگیزی آن پایین در شکمم. هیچ شبیه بال زدن پروانه و فلان که در سایت ها و نوشته های رایج بود ، نبود. تکانی شبیه حرکت روده ها. و حالا که بزرگتر شده ، شبیه ماهیی در شکم. چیزی که تکان می خورد، سر می خورد و از این ور به آن ور می رود. خیلی خیلی شگفت انگیز و لذتبخش است.

عادتم شده به سمت چپ بخوابم و گوش به زنگ باشم که کی سرکار خانم هوس تکان خوردن می کنند. آنوقت مالامال از کیف و لذت می شوم. راستی، گفتم خانم ! آخر تا سونوگرافی آخر قرار بود نی نی پسر باشد که هفت هفته بدین منوال گذشته بود( از ١٢ هفتگی تا ١٩ هفتگی) اما در سونوی آخر، دکتر گفت که قطعن نی نی دختر است یعنی پرنسس پارمیس.  مامان به آرزوش رسید و بلاخره پارمیس دار شد.

حال باباش یه خورده گرفته شد!؟ نمی دانم. چون او عاشق بچه هاس اما شاید این بچه برایش حکم تو دهنی به جامعه پسر پسند ! یا غرور و سر بلندی "پسرآور" بودن یا همان "بوی میکر" بودن  را داشت که طبیعت اینطور نخواست. خودم هم مدتی طول کشید که با پسر دار شدن کنار بیایم و به نی نی خودم رحم کرده و از او دلزده نباشم که چرا پسر شده، اما تازه عادت کرده بودم که......... همه چیز عوض شد و نی نی ام صد در صد دختر شد !

حالا یک پرنسس پارمیس نازنین دارم که برای خودش توی دل مامانش تکان می خورد و این ور و آور می رود. بارها و بارها سی دی 4 بعدی آخرین سونو را گذاشته و حرکاتش را نگاه کرده و لذت برده ام. دلم می خواست می شد لمسش کنم. بغلش بگیرم و ببوسمش. حیف که هنوز 4 ماه دیگر مانده. درست 4 ماه دیگر این موقع ها وقت متولد شدنش است. اواخر فروردین 91.